Ξεκινώντας την πορεία μιας συντροφικής σχέσης, κανένας δεν έχει σαν στόχο το χωρισμό. Η ανάγκη και επιθυμία για συντροφικότητα μας ωθεί να συμπορευτούμε και να προσπαθήσουμε αυτή η σχέση να έχει διάρκεια στο χρόνο. Παρά τις καλές προθέσεις, συχνά οι άνθρωποι χωρίζουν. Η αρχική επιλογή συντρόφου και, κυρίως, τα κριτήρια με τα οποία η επιλογή αυτή έγινε, μας δίνουν σημαντικές πληροφορίες για το θέμα αυτό. Πέρα όμως από την αρχική επιλογή, ο τρόπος που ο κάθε σύντροφος θα την υποστηρίξει, θα την αναδείξει και θα την εξελίξει είναι μοναδικός και φέρει ελευθερία και ευθύνη.
Κάθε περίπτωση χωρισμού πολύ μοναδική και ιδιαίτερη. Θα ήταν περιοριστικό να δούμε το θέμα αυτό με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Παράλληλα η έγνοια μας για τη διατήρηση της σχέσης μας κινητοποιεί να καταλάβουμε.
Χωρισμός. Διαζύγιο. Μια επώδυνη διαδικασία από όποια θέση κι αν βρίσκεσαι. Τα στάδια του πένθους, όπως έχει υποστηριχθεί, πράγματι βιώνονται και σε αυτή τη συνθήκη από τα εμπλεκόμενα μέλη. Αν δεν υπάρχουν παιδιά η διαδικασία είναι εν μέρει πιο εύκολη. Οι ενήλικες έχουν να αποφασίσουν για την πορεία τους και να πάρουν προσωπική ευθύνη για τον τρόπο που θα προχωρήσουν. Δύσκολος δρόμος, αλλά με δουλειά και επιθυμία διαβαίνεται.
Όταν όμως υπάρχουν παιδιά η διαδικασία είναι πιο απαιτητική. Με γνώμονα το «καλό των παιδιών» πολλά ζευγάρια αποφασίζουν να μη χωρίσουν. Η στάση αυτή δε μπορεί να είναι αρκετή. Αν δε φροντιστεί η σχέση και αν δεν είναι πηγή αγάπης, ζωής, ευχαρίστησης και πλούτου, δε μπορεί να έχει κάποιο θετικό αντίκτυπο στα παιδιά αλλά και στο ζευγάρι. Παιδία που μεγαλώνουν μέσα σε νεκρούς και αφρόντιστους γάμους, στερούνται τη θέαση της αγάπης, του σεβασμού και του έρωτα. Καταγράφουν ότι «έτσι είναι ο γάμος» ή «έτσι είναι οι σχέσεις» στερώντας τους τη δυνατότητα να ονειρευτούν κάτι καλύτερο. Αντίθετα, οι ευχαριστημένοι γονείς, που παράγουν λύσεις στη δυσκολία, που εξακολουθούν να γοητεύονται από τη ζωή και που υπερασπίζονται τις ανθρώπινες σχέσεις με το να τις διατηρούν λειτουργικές, αυτό είναι που ένα παιδί θα θαυμάσει.
Επομένως, αν επιλέγετε να μείνετε σε μία σχέση/γάμο, φροντίστε την ώστε να κερδίζετε συνεχώς από αυτήν, έτσι ώστε τα παιδιά να γίνονται η αφορμή για περαιτέρω ανάπτυξη της σχέσης, κι όχι αιτία για βούλιαγμα. Να είναι μια καλή σχέση. Αν επιλέγετε το χωρισμό, φροντίστε αφενός τόσο πολύ τον εαυτό σας, ώστε να μην επαναλάβετε απλώς την ιστορία και αφετέρου φροντίστε τη σχέση, ακόμη και με το να μην την κακοποιείτε… Το ερώτημα που τελικά προκύπτει είναι «λειτουργικότητα ή δυσλειτουργία»…