Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, και συγκεκριμένα στην αλλαγή στάσης ζωής, παίζει η ψυχολογική υποστήριξη των πασχόντων κατά τη διάρκεια της προσπάθειας τους να χάσουν κιλά.
Η παχυσαρκία είναι ένα φαινόμενο όπου εδώ και αρκετά χρόνια απασχολεί μικρούς και μεγάλους. Επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων έχουν κάνει αρκετές έρευνες προκείμενου να βρουν τα αιτία που οδηγούν κάποιον στην υπερβολική κατανάλωση φαγητού και τέλος στην παχυσαρκία. Από την άλλη μεριά οι πάσχοντες, στρέφουν το ενδιαφέρον τους στο πώς θα χάσουν τα περιττά κιλά και όχι στους λόγους που τα απέκτησαν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, με εξαντλητικές προσπάθειες, να χάνουν κιλά και να τα ξαναπαίρνουν πολύ εύκολα. Οι φράσεις «Θέλω ν’ αδυνατίσω αλλά δεν ξέρω τι να κάνω…», «Δεν έχω χρόνο για δίαιτες και γυμναστική…», «Μάλλον μου συμβαίνει κάτι οργανικό αφού δεν τρώω και παρ’ όλα αυτά δεν χάνω κιλά…» είναι μερικές μόνο από αυτές που λέγονται από εκείνους οι οποίοι θέλουν να δικαιολογήσουν τη θέση στην οποία βρίσκονται. Μέσα από αυτές τις φράσεις, κανείς μπορεί να συμπεράνει ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από παχυσαρκία δεν έχουν καλή εικόνα εαυτού ή έχουν «βολευτεί» σε μια τέτοια κατάσταση, που μόνο βολική δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Για κανένα από τα δυο αυτά συμπεράσματα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν δεν εξεταστούν τα αίτια που προκάλεσαν την παχυσαρκία στο συγκεκριμένο άτομο.
Στην Αμερική σχετική έρευνα έδειξε ότι μεγάλο ποσοστό παχύσαρκων παιδιών πάσχει από χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, διαταραχές πρόσληψης τροφής και οικογενειακή ανισορροπία. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην συγκεκριμένη έρευνα τα παραπάνω ψυχολογικά προβλήματα προϋπήρχαν της παχυσαρκίας. Επειδή η καταπολέμηση της παχυσαρκίας απαιτεί "μετακίνηση" του πάσχοντος, είναι εύλογο να θεωρηθεί ότι πρέπει να είναι σε θέση ή να δημιουργήσει ο ίδιος τις προϋποθέσεις να μπει με δική του απόφαση σε ένα τέτοιο πρόγραμμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό είναι δύσκολό να επιτευχθεί χωρίς τη βοήθεια κάποιου ειδικού συμβούλου.