Χριστούγεννα.. Αλλαγή της χρονιάς.. Μία περίοδος που από πολλούς θεωρείται η ομορφότερη της χρονιάς. Ίσως γιατί το κλείσιμο της κάποιους τους ανακουφίζει σαν κάτι που πέρασε ή σαν ένα νέο άνοιγμα που θα ευοδωθούν οι κόποι του παρελθόντος. Ίσως γιατί κάνοντας ανασκόπηση στη χρονιά που πέρασε κάποιος νιώθει ικανοποίηση και λαχτάρα για να προχωρήσει, και κάποιος απογοήτευση και θέλει να προσπεράσει.
Μέσα σε όλα αυτά τα ερωτήματα που προκύπτουν, η συγκέντρωση με άλλους ανθρώπους καθιστά τις απαντήσεις πιο δύσκολες. Γιατί το γιορτινό τραπέζι, πολύ συχνά, δεν είναι και τόσο γιορτινό; Αναφέρομαι φυσικά στην εορταστική διάθεση και κατά πόσο αυτή υπάρχει ή επιτρέπεται να βγει στην επιφάνεια.
Οι γιορτές παραδοσιακά είναι αφορμή για οικογενειακή συγκέντρωση. Άνθρωποι ταξιδεύουν, μετακινούνται, επισκέπτονται τις οικογένειες τους προκειμένου να βρεθούν όλοι μαζί για να περάσουν τις γιορτές. Ένα υπέροχο έθιμο που μπορεί ταυτόχρονα να δυσκολεύει πολύ.
Το πνεύμα των εορτών, όσο και αν μας επηρεάζει, δεν είναι ικανό να λύσει παρεξηγήσεις, να επουλώσει πληγές και να κάνει τις σχέσεις πιο λειτουργικές. Αντιθέτως, αυτό που συνήθως γίνεται είναι να κουκουλώνονται οι δυσκολίες προκειμένου να περάσουν οι γιορτές, κι έπειτα ξαναγυρίζουμε στη γνώριμη δυσλειτουργική σχέση. Αλήθεια, δε μπορεί να γίνει διαφορετικά; Η φροντίδα της όποιας σχέσης δεν αφορά την εορταστική περίοδο. Αντίθετα χρειάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου προκειμένου όταν θα υπάρξει η αφορμή συνάντησης αυτή να γίνεται σε αγαπητικό κλίμα. Δύσκολο, μα ταυτόχρονα τόσο γοητευτικό. Σε κάθε συνάντηση, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι οικογενειακή, δηλαδή πολυπληθής, ενώνονται ξένοι κόσμοι μεταξύ τους. Είναι τόσο πολύπλοκη η κοσμοθεωρία που κουβαλά ο καθένας, που το διαφορετικό μοιάζει απειλητικό. Σαν κάποιος να προσπαθεί να υποσκάψει ή να αμφισβητήσει κάτι που ο άλλος οικοδόμησε με κόπο. Έτσι ο καθένας κλείνεται, κουμπώνεται, μην επιτρέποντας τη ροή και προσπαθώντας να κρατήσει ακέραιη τη δομή. Εύκολο αλλά φτωχό. Οι απεριόριστοι συνδυασμοί και συσχετισμοί που μπορεί να σου προσφέρει το τραπέζι των εορτών καθιστούν τον κάθε συμμετέχοντα δυνάμει πλούσιο, αφού μπορεί να κερδίσει από το διαφορετικό των άλλων πλουτίζοντας από απόψεις, σκέψεις και εμπειρίες που είναι και δεν είναι δικές του.
Το τραπέζι των γιορτών δυσκολεύει γιατί γίνεται αφορμή να βγουν στην επιφάνεια δυσκολίες που ήδη υπάρχουν και παράλληλα να αναδυθούν απεριόριστες δυνατότητες για αλλαγή. Σχέσεις. Οικογένεια. Δύο μεγάλα κεφάλαια που συναντώνται. Στην οικογένεια ας βάλει ο καθένας ότι του ταιριάζει, πατρική οικογένεια, φίλους, σύντροφο. Στις σχέσεις όμως, ανεξαρτήτως συμμετεχόντων, χρειάζεται φροντίδα και λειτουργικότητα. Οι σχέσεις είναι για να μας προχωράνε, να κερδίζουμε κι έτσι αντιστοιχεί να τις χαιρόμαστε.
Ο καθένας μας έχει να προαποφασίσει για το πώς θα συμμετέχει ή όχι στις γιορτές. Με τι διάθεση; Με επιθυμία ή υποχρέωση; Με αγάπη ή υποχώρηση; Με συμμετοχή ή απουσία; Με συγχώρεση ή πικρία; Με πίστη ή παραίτηση; Με λαχτάρα ή απόσυρση;
Το ερώτημα παραμένει προς απάντηση. Θα είναι το τραπέζι των γιορτών ή το γιορτινό τραπέζι;